Wat verloren loop ik door het voormalige MIT Media Lab. De hal is leeg, in de hoek staat een balie met een dame er achter. Het nieuwe Media Lab is gehuisd in een gebouw dat er tegenaan staat maar ik wilde het oude zien. De wand in de hal is een kunstwerk en herken ik van oude foto’s.
‘Demo or die’, is het motto van het Media Lab. Theoretisch onderzoek is goed maar het resultaat moet tastbaar gemaakt worden. De, wat ze zelf noemen, anti-disciplinaire aanpak van het Lab heeft tot doel om technologie te gebruiken om het leven socialer, veiliger, eerlijker en meer productief te maken. Eén van de oprichters van het Lab, Nicholas Negroponte, was een grote inspiratie tijdens mijn studie Interaction Design aan de HKU. Als investeerder in het blad Wired schreef hij maandelijks een column die ik verslond. Lang voordat het internet algemeen beschikbaar werd schreef hij over de veranderingen die zouden gaan plaatsvinden in de maatschappij zodra iedereen met elkaar verbonden zou zijn.
“Can I help you?”, klonk het van achter de balie. Dit was toch het oude Media Lab gebouw, informeer ik nodeloos om het ijs te breken. De jonge dame kijkt me wat meewarig aan en haalt haar schouders op. “The Media Lab is just around the corner.”
Veel van de voorspellingen van Negroponte zijn uitgekomen. We kunnen ons geen wereld meer voorstellen zonder internet. Wifi is een levensbehoefte geworden en nieuws, tijdschriften, handel en communicatie zijn digitaal geworden. Iets dat begin jaren ’90 nog maar één van de mogelijke toekomsten leek.
Ik wandel naar buiten en loop voor de vorm nog even door de eveneens lege hal van het nieuwe Media Lab. Boven hangen studenten in luie stoelen maar de toegang is wat verborgen. Het Media Lab is er niet voor toeristen.
