De verhuurder springt uit z’n stoel als ik weer voor de deur sta. Een kwartiertje daarvoor was ik vertrokken. Een beetje met knikkende knieën. Wat een lompe motor. Als de eerste bocht maar goed gaat, dan komt het wel goed hield ik mezelf al weken voor. Ik had wel eens een soepeler bocht gedraaid maar het lukt en ik neem de weg richting Salem.
Na een kilometer gaat het lampje branden dat de motor te heet is en het oranje lampje dat aangaf dat er motorproblemen zijn. De eerste rotonde keer ik om. Er was redelijk wat verkeer op de weg. Het weekend van Memorial Day gaan Amerikaanse gezinnen traditioneel veel op pad. Dat is te merken.
Als ik de verhuurder vertel wat er mis is begint hij te lachen. Oh, dat hoort. De monteur heeft er naar gekeken. De oliepomp van de cilinderkop werkt niet helemaal goed maar daar kan je prima mee doorrijden. Even twijfel ik. Echt? Nou ja, als jij het zegt. Weet je het zeker? Ja hoor, kan geen kwaad. De vorige huurder heeft er probleemloos 4 dagen mee rondgereden, dus die 40 dagen van jou moeten ook geen probleem zijn. En als de motor het begeeft, dan bel je en brengen we een ander. Een beetje overbluft door al het optimisme bedank ik de man en ga weer op pad.
Salem ligt 14 mijl verder naar het noorden en is bekend van de heksenvervolging door de eerste settlers. Ik heb geen oog voor de stad. Ik ben vooral bezig om die 400 kilo staal rechtop te houden en de ingebouwde navigatie te snappen. Aangekomen parkeer ik de motor op een kleine parkeerplaats en puf even uit. De eerste etappe is gelukt. Even een foto maken voor het thuisfront. Daarna vervolg ik de weg richting Gloucester. Dat ligt westelijker aan de kust. Al wat rustiger, ook op de weg, tuf ik over een licht kronkelende route tussen de dennenbomen door. Even later voeg ik in op de snelweg en trek het gas eens flink open. Yeah! Dat wil wel vooruit. Tijd om de cruise control te proberen.
Aan het strand bij Gloucester eet ik een cheese burger en drink een grote cola. Het is 30 graden en ondanks m’n zomer-motorjas ben ik doorweekt. Even later vul ik een flesje met wat zeewater. Het is de bedoeling die in de Grote Oceaan weer te dumpen. Symbolisch water naar de zee dragen.
Anderhalf uur later parkeer ik bezweet en een beetje gaar de motor bij m’n appartement in Boston. Volgens de verhuurder is dat prima veilig. We gaan morgenochtend merken of z’n optimisme hier klopt. Dan zal het met de motor zelf ook wel goed komen.
Gloucester
Half bewolkt, 30°C
