Nog eenmaal laad ik alle bagage op de motor. Met alle routine die ik daarin de afgelopen zes weken heb opgebouwd gaat dat heel snel. Bij een drive-through espresso shopje op weg naar Seattle vertel ik dat het de laatste motor-dag is van de reis. Pas dan realiseer ik me goed dat het avontuur zo echt voorbij is.
De verhuurder verwacht me al. “Jij bent die gast die helemaal vanuit Boston hier naartoe is gereden, toch?” Ik bevestig dat. De teller geeft aan dat ik 7432 mijl gereden heb. Bijna 12.000 kilometer. Trots ben ik dat er geen krasje is bijgekomen. Al is dat lastig om te zien door de dikke laag stof op de motor. Het was even wennen op de loeizware Harley maar in de afgelopen weken is het een fijne reismotor geworden. Ik verzamel alle bagage en laat een Uber komen.
Aangezien het nog vroeg in de middag is besluit ik even de nerd uit te gaan hangen en het Microsoft hoofdkwartier in Redmond te bezoeken. Het bezoekerscentrum bestaat uit een kleine tentoonstelling en een grote winkel met Microsoft goodies. Een dag later rij ik op een gehuurde elektrische fiets langs het hoofdkwartier van Amazon. De lokale mensen klagen, net als in San Francisco, over de hoge huizenprijzen door alle IT-ers die er naartoe trekken.
Als ik zondagochtend vroeg bij de Biergarten aankom staat er een rij tot rondom het blok. Het is de dag van de finale van het WK voetbal voor vrouwen, Nederland tegen de VS. Ook de Amerikanen willen dit graag in de kroeg kijken. Gekleed in m’n oranje t-shirt vragen ze om m’n identiteitsbewijs, aangezien ze er ook op dit uur alcohol schenken. Gelukkig heb ik m’n paspoort op zak, anders kon ik helemaal niet binnen komen.
Op de binnenplaats vind ik nog net een plaatsje aan een tafel. Ik raak aan de praat met Bill en Mike die alles willen horen van m’n motorreis. Zoveel hebben ze zelf nog niet gezien van hun land.
Als Nederland met 2-0 achter staat bestempel ik m’n ontbijt met worst, spek en scrambled eggs als comfort food, troost-eten. En gelukkig serveren ze er bier bij.
De dag erna sta ik met al m’n bagage en m’n motorhelm op het vliegveld. De vlucht gaat voorspoedig en de familie haalt me af op Schiphol. Het is voorspelbaar maar toch voelt Nederland als een miniatuur landje. Zelfs Limburg voelt overbevolkt. De leegte van de afgesloten, gerealiseerde droom mengt zich met alle mooie herinneringen van de reis. Ik ben dankbaar en trots dat ik dit heb mogen en kunnen doen. Nu wordt het tijd voor nieuwe dromen.
Seattle, Washington
23°C, voornamelijk zonnig
